ဆား နဲ႔ ေရ

တစ္ခါက ဆရာတပည့္ႏွစ္ေယာက္ဟာ ညေနခင္းတစ္ခုမွာ စကားေျပာေနၾကတယ္။ တပည့္ျဖစ္သူဟာ ဆရာကေျပာတဲ့စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္မေက်မနပ္ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါကို ျပႆနာတစ္ခုလိုသေဘာထားျပီး စိတ္ေကာက္ေနတယ္။ ဆရာကဒါကိုသိေနတယ္။ ဆရာကတပည့္ကိုအိမ္ထဲေခၚသြားတယ္ မီးဖိုခန္းထဲမွာ ဆားလက္တစ္ဆုပ္နဲ႔ ဖန္ခြက္တစ္ခြက္ယူခိုင္းလိုက္တယ္။ ဖန္ခြက္ထဲကိုေရထည့္ ျပီးဆားလက္တစ္ဆုပ္ကို ထည့္ခိုင္းတယ္။ ျပီးေတာ့တပည့္ကို ဖန္ခြက္ထဲက ဆားထည့္ျပီးေမႊထားတဲ့ေရကို နည္းနည္းေသာက္ၾကည့္ခိုင္းတယ္။ ျပီေတာ့ဘယ္လိုအရသာရွိလဲေမးတယ္။ တပည့္ကနဲနဲေသာက္ၾကည့္ျပီး ေျပာတယ္ “ငန္တူးေနတာပဲဗ်ာ” ဆရာက တပည့္ကို မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာဆားလက္တစ္ဆုပ္နဲ႔ဖန္ခြက္ ယူခိုင္းျပီး အိမ္ျပင္ေခၚသြားျပန္တယ္။ ေရကန္ၾကီးတစ္ကန္ကိုေရာက္ေတာ့ ဆရာကတပည့္ကို လက္ထဲကဆားေတြကိုေရကန္ထဲခ်ျပီးေမႊလိုက္ဖို႔ေျပာတယ္။ ျပီေတာ့ ဖန္ခြက္နဲ႔ခပ္ျပီးေသာက္ဖို႔ေျပာတယ္။ တပည့္ကလည္းဆရာခိုင္းတဲ့အတိုင္းလုပ္တယ္။ ဆရာက ေမးတယ္ အရသာ ဘယ္လိုလဲ။ တပည့္ကေျပာတယ္ ေကာင္းတယ္မငန္ဘူး။ အဲ့ဒီအခါ ဆရာက တပည့္ကို ရွင္းျပတယ္။ ျပႆနာဆိုတာ မင္းလက္ထဲကဆားတစ္ဆုပ္လိုပဲ။ ပမာဏအတူတူပဲ။ နည္းတယ္မ်ားတယ္ ၾကီးတယ္ေသးတယ္မရွိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ခံယူတဲ့ ခြက္နဲ႔ေရကန္လိုပဲ သေဘာထားေသးေသးနဲ႔ စိတ္မထားတတ္ဘူး ဘူးဆိုရင္ ဖန္ခြက္ေသးေသးထဲထည့္ လိုက္သလို ငန္တူးျပီးခါးေနလိမ့္မယ္။ ေရကန္ၾကီးၾကီးလိုသေဘာထားျပီး စိတ္ထားမွန္မွန္နဲ႔ခံယူတတ္မယ္ဆိုရင္ ငန္တာခါးတာေတြမရွိပဲ ေသာက္လို႔ေကာင္းတဲ့ေရခ်ိဳပဲျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။